挽卫山斋

  楹梦惊残忽告终,

  儒林多士失宗工。

  云间便觉无清气,

  江上谁能继古风。

  蕙帐夜阑孤鹤怨,

  茅斋人去九山空。

  我来岂为私情哭,

  痛哭君亡吾道穷。