过樊川旧居

  却到樊川访旧游,

  夕阳衰草杜陵秋。

  应刘去后苔生阁,

  稽阮归来雪满头。

  能说乱离惟有燕,

  解偷闲暇不如鸥。

  千桑万海无人见,

  横笛一声空泪流。