感兴

  忆昔金门初射策,

  一日声华喧九陌。

  少年得意出风尘,

  自为青云无所隔。

  主人抡才登桂堂,

  神京进秩奔殊方。

  墨绶铜章竟何用,

  巴云瘴雨徒荒凉。

  有时扼腕生忧端,

  儒书读尽犹饥寒。

  丈夫意气到如此,

  搔首空歌行路难。