雪,

  雪。

  花片,

  玉屑。

  结阴风,

  凝暮节。

  高岭虚晶,

  平原广洁。

  初从云外飘,

  还向空中噎。

  千门万户皆静,

  兽炭皮裘自热。

  此时双舞洛阳人,

  谁悟郢中歌断绝。