溪寺水阁闲眺因寄宋使君

  溪木萧条一凭阑,

  玉霜飞后浪花寒。

  钓鱼船上风烟暝,

  古木林中砧杵干。

  至竟道心方始是,

  空耽山色亦无端。

  谁如太守分忧外,

  时把西经尽日看。