鹧鸪天 代人赋

  晚日寒鸦一片愁,

  柳塘新绿却温柔。

  若教眼底无离恨,

  不信人间有白头。

  肠已断,

  泪难收,

  相思重上小红楼。

  情知已被山遮断,

  频倚阑干不自由。