题叔夏乐谷

  君知至乐本难名,

  何事犹令谷应声。

  植杖自锄园草绿,

  挂瓢时浥涧泉清。

  了无歌吹娱宾人,

  只有诗书养性情。

  却恐仁人尚蒿目,

  又须凭酒破愁城。