题米元晖画

  我生正坐山水癖,

  展卷见山如蜜甜。

  古树含烟黑个个,

  远山落日见尖尖。

  险绝岂惟游子虑,

  清幽足慰老夫潜。

  行路望云情更切,

  不因小米故多添。