秋日闲居寄先达

  到头身事欲何为,

  窗下工夫鬓上知。

  乍可百年无称意,

  难教一日不吟诗。

  风驱早雁冲湖色,

  雨挫残蝉点柳枝。

  自古书生也如此,

  独堪惆怅是明时。