满庭芳·百岁光阴

  百岁光阴,

  浑如一梦,

  不觉过春秋。

  憨痴愚昧,

  日夜为家忧。

  衣食前生注定,

  更何须、物外贪求。

  当思忖,

  深坑火院,

  终日个如囚。

  诸公听我劝,

  儿孙福禄,

  莫与为牛。

  把恩情挫碎,

  物外精求。

  管甚红轮西坠,

  尽教他,

  月出东头。

  降心定,

  回头是岸,

  咫尺到瀛洲。