满庭芳

  晴皎霜花,

  晓熔冰羽,

  开帘觉道寒轻。

  误闻啼鸟,

  生意又园林。

  闲了凄凉赋笔,

  便而今、不听秋声。

  消凝处,

  一枝借暖,

  终是未多情。

  阳和能几许,

  寻红探粉,

  也恁忄欠人。

  笑邻娃痴小,

  料理护花铃。

  却怕惊回睡蝶,

  恐和他、草梦都醒。

  还知否,

  能消几日,

  风雪灞桥深。