吴甥遗灵壁石以诗还之

  閒居百封书,

  总为一片石。

  窗中列远岫,

  所欠者灵壁。

  吴甥手持来,

  知向何许得。

  铿锵发金声,

  温润见玉色。

  诸峰扫空翠,

  一水界山白。

  嵁岩出其间,

  如月挂虚碧。

  坐令所珍藏,

  不作一钱直。

  吾虽甚爱之,

  子亦有此癖。

  归与霅溪旁,

  从汝旧知识。

  欲去复迟迟,

  摩挲遂移刻。