陌上桑

  春深陌上桑,

  群蚕赖以食。

  鞠蚕妾之事,

  采桑妾之职。

  桑老蚕茧成,

  幸而筥筐实。

  缲之复纺之,

  妾复躬紝维。

  织成一端练,

  于以蔽袒裼。

  使君一问桑,

  下车辄思惑。

  妾固愿相从,

  妾夫不足惜。

  安得以妇人,

  而灭使君德。

  使君勿内热,

  妾心坚如石。