丙辰十月见梅同感其韵再赋

  霜枝秃秃瘦,

  孤英自中鲜。

  出尘寒玉姿,

  熟视何清妍。

  端如仁者心,

  洒落万物先。

  浑无一点累,

  表里俱彻然。